ربیو، خرید اجباری یا مهره موثر؟ / تردید‌های رو به افزایش

به گزارش مجله خبری نگار/فوتبال ۳۶۰: به دنبال طولانی‌شدن روند جذب فرانکی دی‌یونگ، مسئولان منچستریونایتد برای تقویت خط هافبک خود به دنبال آدرین ربیو، هافبک ملی‌پوش یوونتوس رفته‌اند. هافبک چپ‌پا و بلند قد فرانسوی طی سال‌های اخیر سابقۀ حضور در پاری‌سن‌ژرمن و یوونتوس را به سابقۀ خود اضافه کرده و زیر نظر دیدیه دشان، ۲۹ بازی ملی در کارنامه دارد؛ هرچند نتوانست در یورو ۲۰۱۶ و جام جهانی روسیه در ترکیب اصلی قرار بگیرد و شانس حضور در ترکیب ذخیره را هم رد کرد. این که عملکرد ربیو با لباس بیانکونری دلچسب نبود و او نتوانست در سری آ جانشین خوبی برای پوگبا باشد و حالا باید در لیگ برتر جانشین او شود، مایۀ تمسخر مدیران یونایتد در فضای مجازی شده. تنهاخ جمعۀ گذشته از این می‌گفت که مهم خرید بازیکن مناسب است نه هر بازیکن در دسترس. ربیو قبل از حضور در پاریس مدتی در آکادمی منچسترسیتی حضور داشت، اما به دنبال تصادف پدرش به فرانسه برگشت تا این که چند سال بعد به تیم اصلی پاری‌سن‌ژرمن رسید. او با پیراهن این تیم ۲۲۷ بار به میدان رفت و ۵ بار فاتح لیگ فرانسه شد؛ قبل از اینکه تابستان ۲۰۱۹ راهی تورین شود. ربیو فصل گذشته در ۲۸ مسابقۀ لیگ در ترکیب اصلی یوونتوس قرار داشت، اما عملکردش چنگی به دل هواداران نمی‌زد و یوونتوس با جدایی او، یک سال قبل از پایان قراردادش هیچ مشکلی نداشت.

مقطع دوم حضور پوگبا در منچستریونایتد ۶ سال طول کشید و هافبک هموطن ربیو که در زمان خود گران‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال بود، امسال با قراردادی آزاد به یوونتوس برگشت. پوگبا از همان ابتدای حضور در الدترافورد نتوانست انتظارات را برآورده کند. درحالی که در ۴ سال حضور در یوونتوس فقط یک بار مصدومیت را تجربه کرده بود با پیراهن شیاطین سرخ بار‌ها و بار‌ها مصدوم شد. به‌طور متوسط سالانه در ۲۵ مسابقۀ لیگ حاضر بود و طی ۳ فصل اخیر فقط ۸ بار در تمام مسابقات به گل رسید. پوگبا یک‌سوم روز‌های ۴ سال اخیر را به دلیل مصدومیت از دست داد و برای بازیابی روز‌های درخشان خود به ایتالیا برمی‌گردد. اما آیا ربیو می‌تواند جایگزین مناسبی برای او باشد؟

ابهامات بزرگ

دوران حضور او در پاری‌سن‌ژرمن مطابق انتظار با فتح جام‌های متعدد همراه بود، اما اواخر ۲۰۱۸ مذاکرات او برای تمدید قرارداد با تیم شکست خورد. ۳ ماه بعد و پس از شکست تلخ پاریس مقابل منچستر یونایتد در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان در یک کلوب شبانه حاضر شد و بعدتر با لایک‌کردن پست اینستاگرامی پاتریس اورا، هافبک دفاعی سابق منچستریونایتد که گل دیرهنگام مارکوس رشفورد در آن مسابقه را جشن می‌گرفت خبرساز شد. البته خروج او از پاریس تا آن مقطع تقریباً قطعی شده بود، اما این حواشی که منجر به جریمۀ او توسط باشگاه هم شد، راه بازگشت را به کلی مسدود کرد. او می‌خواست با پیراهن سیاه‌وسفید یک آغاز مجدد داشته‌باشد؛ یک سال بعد از این که شانس حضور در فهرست ۱۱ نفرۀ رزرو فرانسه در جام‌جهانی روسیه را به انتخاب خود از دست داد. انتخابی که از سوی دشام اشتباه بزرگ نامیده شد. تابستان ۲۰۱۹ در شرایطی به یوونتوس رفت که بیانکونری ۸ سال متوالی قهرمان ایتالیا نام داشت و آن فصل با حضور رونالدو و بازگشت بوفون تقویت هم شد. بوفون که یک سال در فرانسه هم‌بازی ربیو بود، او را هافبکی توصیف می‌کرد که «قدرت پل پوگبا، شخصیت آرتورو ویدال و تحرک و دوندگی کلودیو مارکیزیو» را دارد. فرانسوی‌های زیادی با پیراهن یووه درخشیده بودند و ربیو هم می‌خواست پا جای پای دشان، پلاتینی، تورام و زیدان بگذارد، اما نتیجه‌ای که حاصل شد کمی متفاوت بود؛ یوونتوس در سال اول حضور او یک بار دیگر قهرمان ایتالیا شد، اما این بار با حداقل فاصله نسبت به دیگر تیم‌ها؛ فقط با یک امتیاز بالاتر از اینتر و تفاضل‌گل کمتر نسبت به این تیم و فقط ۵ امتیاز بالاتر از لاتزیو در ردۀ چهارم. آن‌ها جام‌حذفی را در ضربات پنالتی مقابل ناپولی از دست دادند و در لیگ قهرمانان، در همان دور اول حذفی مقابل لیون شکست خوردند و دوران افول بیانکونری آغاز شد.

دوران جدید

عملکرد ربیو در این فصل چندان ضعیف نبود، اما هواداران، رمزی و او را با زوج پیانیچ و خدیرا مقایسه می‌کردند. پیوستن این ۲ با قرارداد آزاد، باعث دریافت دستمزد بالا شد و دریافتی رمزی و ربیو بعد از رونالدو و دلیخت، بین بازیکنان یوونتوس بیش‌ترین بود. همین مساله این ۲ را آماج انتقادات قرار می‌داد و نوک پیکان حملات در دورۀ افول خط میانی و کل تیم یوونتوس به سمت آن‌ها بود؛ رمزی حداقل در دیدار تعیین‌کننده برای آخرین قهرمانی یوونتوس به اینتر گل زد. البته چند ماه بعد و در جریان شکست مقابل میلان پای ربیو هم برای اولین و آخرین بار در آن فصل به گل باز شد؛ آن هم با یکی از بهترین گل‌های فصل بعد از یک فرار طولانی. ربیو تابستان همان‌سال و در جریان کاهش دستمزد‌ها به دلیل رکود اقتصادی پساکرونا با باشگاه به مشکل خورد هرچند شایعات مربوط به اعتصاب و دیر اضافه شدن به تمرینات را رد کرد. ربیو هافبکی بلند قد و چپ‌پاست، اما کم‌تر می‌توان او را تکنیکی نامید. او به ندرت گل می‌زند یا می‌سازد و حتی موقعیت‌های گل کمی هم ایجاد می‌کند. سوال هواداران یوونتوس این بود که چرا باید دستمزد او با ولاهویچ یکی باشد و چرا هم ساری، هم پیرلو و هم آلگری یکسره به او بازی می‌دادند. آلگری از قد ۱۸۸ سانتی‌متری و توان او در هوا تعریف می‌کرد؛ ضربات سری که تحت فشار مدافعان حریف راه را برای حمله باز می‌کرد. موقعیت‌هایی مثل ارسال بلند بونوچی به قوس محوطۀ جریمۀ اسپتزیا که با ضربۀ سر ربیو به اولین گل مویزه کین در بازگشت به یوونتوس ختم شد. همچنین تعداد زیاد بازی‌های او در سال‌های اخیر می‌تواند نشان از آمادگی بدنی او برای فصل فشردۀ فوتبال انگلیس باشد؛ درست برعکس پوگبا. فصل گذشته ربیو در ردۀ دوم بیشترین مسافت پوشش داده شده توسط بازیکنان یوونتوس قرار داشت؛ هیچ بازیکنی جز کوادرادو به سرعت او نزدیک نشد و این ویژگی به عملکردش در لیگ برتر کمک خواهد کرد. یک آغاز خوب در فصل جدید می‌تواند در جام‌جهانی پیش‌رو راه ربیو را به ترکیب اصلی تیم‌ملی باز کند، اما او در منچستر یونایتد کار سختی در پیش خواهد داشت. در صورت دعوت، نقش منعطف او در سمت چپ خط میانی در سیستم ۲-۴-۴ دشان برای پوشش و تغذیۀ امباپه، مشابه نقشی خواهد بود که ۲ سال پشت سر کریس رونالدو ایفا می‌کرد، اما سیستم تنهاخ چه‌طور؟ آیا حضور ربیو در خط میانی یونایتد به ماندن رونالدو در این تیم کمک می‌کند؟ آیا ربیو به‌عنوان جایگزین دی‌یونگ به اولدترافورد آمده یا سیستم تنهاخ با حضور هر دوی آن‌ها اجرا می‌شود؟ البته فعلاً مسئلۀ اصلی نه عملکرد ربیو که عملکرد منچستریونایتد است؛ بازیکنی که مادرش «ورونیک» دوست داشت از سنت کهن فرانسوی تبعیت کند و شمشیر باز شود، اما اسلحۀ سابر به دست نگرفت و ترجیح داد به فوتبال بپردازد. دست سرنوشت حالا او را به تئاتر رویا‌ها می‌کشاند. درست در بحرانی‌ترین و سخت‌ترین روز‌های یونایتد در هزارۀ جدید، پسر بلندقد باید برای فشار شدید فوتبال و شمشیر آختۀ رسانه‌ها در انگلیس آماده باشد